Spreker de Heer L. Schoof van het Watersnoodmuseum
In de nacht van zaterdag 31 januari op zondag 1 februari 1953 ging het in grote delen van Zeeland, de Zuid-Hollandse eilanden en West-Brabant helemaal mis. Een hevige storm sleurde mensen, dieren, huizen, stallen en inboedel met zich mee. 1836 mensen lieten het leven.
Jaap Schoof vluchtte als negenjarig jongetje met zijn ouders en jongere broertje en zusje naar de bovenverdieping van hun boerderij. Het water beneden had vrij spel en kwam steeds hoger. Schoof is oud-directeur van het Watersnoodmuseum en werkt daar nu als vrijwilliger. ‘We hadden geluk dat onze boerderij een beetje op een hoogte stond. Het water kwam tot boven de deuren.’ Ze konden daar op zolder weinig anders doen dan afwachten. Schoof: ‘Toen het maandag licht werd, zagen we door het dakraam alleen maar water. Overal. Het huis van de knecht dat iets dichter bij de dijk stond was weggespoeld.’